๑๓) เทพธิดามณีเมขลาอุ้มพระมหาชนกไปส่งที่เมืองมิถิลา

สา เอวญฺจ ปน วตฺวา ‘‘ปณฺฑิต มหาปรกฺกม, กุหิํ ตํ เนมี’’ติ ปุจฺฉิฯ ‘‘มิถิลนคร’’นฺติ วุตฺเต สา มหาสตฺตํ ปุปฺผกลาปํ วิย อุกฺขิปิตฺวา อุโภหิ หตฺเถหิ ปริคฺคยฺห อุเร นิปชฺชาเปตฺวา ปิยปุตฺตํ อาทาย คจฺฉนฺตี วิย อากาเส ปกฺขนฺทิฯ มหาสตฺโต สตฺตาหํ โลโณทเกน อุปกฺกสรีโร หุตฺวา ทิพฺพผสฺเสน ผุฏฺโฐ นิทฺทํ โอกฺกมิฯ อถ นํ สา มิถิลํ เนตฺวา อมฺพวนุยฺยาเน มงฺคลสิลาปฏฺเฏ ทกฺขิณปสฺเสน นิปชฺชาเปตฺวา อุยฺยานเทวตาหิ ตสฺส อารกฺขํ คาหาเปตฺวา สกฏฺฐานเมว คตาฯ

จ ปน ก็แล สา เทพธิดา วตฺวา ครั้นกล่าวแล้ว เอวํ อย่างนี้ ปุจฺฉิ ได้ถามแล้ว อิติ ว่า ปณฺฑิต พ่อบัณฑิต มหาปรกฺกม ผู้มีความบากบั่นมาก, อหํ เรา เนมิ จะนำ ตํ ท่าน กุหิํ ไปในที่ใด?. วจเน เมื่อพระดำรัส ว่า มิถิลนครํ เราจะไปยังเมืองมิถิลา อิติ ดังนี้ มหาสตฺเตน อันพระมหาสัตว์ วุตฺเต ตรัสแล้ว, สา เทพธิดา อุกฺขิปิตฺวา อุ้ม มหาสตฺตํ พระมหาสัตว์ วิย ประหนึ่ง อุกฺขิปนฺตี บุคคลยก ปุปฺผกลาปํ ช่อดอกไม้ ปริคฺคยฺห ประคอง หตฺเถหิ ด้วยมือ อุโภหิ ทั้งสอง นิปชฺชาเปตฺวา ให้บรรทม อุเร แนบทรวง ปกฺขนฺทิ เหาะไป อากาเส ในอากาศ วิย ดุจ ปิยปุตฺตํ อา ทาย คจฺฉนฺตี มาตา มารดาอุ้มบุตรรักไป. มหาสตฺโต พระมหาสัตว์ อุปกฺกสรีรโร หุตฺวา เป็นผู้มีสรีระเศร้าหมอง โลโณทเกน ด้วยน้ำเค็ม สตฺตาหํ ทั้ง ๑ สัปดาห์ ทิพฺพสมฺผสฺเสน ถูกทิพยผัสสะ ผุฏฺโฐ สัมผัสแล้ว โอกฺกมิ หยั่งลง นิทฺทํ สู่ความหลับ. อถ ทีนั้น สา เทพธิดา เนตฺวา นำ นํ พระมหาสัตว์ มิถิลํ ไปยังนครมิถิลา นิปชฺชาเปตฺวา ให้บรรทม ทกฺขิณปสฺเสน โดยพระปรัศว์ขวา มงฺคลสิลาปฏฺเฏ บนแผ่นศิลาอันเป็นมงคล อมฺพวนุยฺยาเน ในสวนมะม่วง อุยฺยานเทวตาหิ ให้ทวยเทพสถิตย์ในสวน คาหาเปตฺวา ถือเอา อารกฺขํ การอารักขา ตสฺส แก่พระมหาสัตว์ คตา แล้วกลับไป สกฏฺฐานํ เอว ยังที่อยู่ของตนทันที. (มอบหมายให้เทพยดาในป่าคอยอารักขา)

***********